Οδοιπορικό στις αναμνήσεις

Από μικρά παιδάκια ο αδερφός μου Σταύρος και εγώ πέσαμε στην παγίδα της (φυσικά μεγαλύτερης αδερφής μας) Μαρίας ... η παγίδα ήταν να μας φωτογραφίζει ! Παγίδα διότι η ίδια δεν φωτογραφιζόταν σχεδόν ποτέ!

Έτσι από πολύ μικρά μας φωτογράφιζε σε συγκεκριμένη πόζα όπως θα καταλάβετε παρακάτω .....

Ο Σταύρος με έπαιρνε αγκαλιά!

Μία φορά είχε συμβεί το αντίθετο ( εγώ έπαιρνα αγκαλιά τον Σταύρο ) αλλά η φωτογραφία μάλλον θα λογοκρίθηκε ως πολύ ανατρεπτική! Βλέπεται αυτή η πόζα δεν είναι και πολύ ανατρεπτική θυμίζει κάτι απο γάμο....

Πάντως βλέποντας τις φωτογραφίες πρέπει να παραδεχτώ ότι με κάνουν να πεθαίνω στα γέλια .... όπως πχ. έτσι που με πιάνει ο Σταυρός φαίνεται λες και γαργαλιέμαι .... στην ουσία με γαργαλάει....

Σύντομα η μόδα αυτή πήρε εκτάσεις ... αδιανόητες!

Έρχονταν άγνωστοι άνθρωποι απο όλα τα μέρη της γής να με πάρουν αγκαλία εδώ είμαι με έναν αφρικάνο (Ηλίας ) και έναν εθελοντή πελεκάνο (Γιάννης)

Έτσι με αυτές τις συναναστροφές μάθαμε νέα κόλπα ... π.χ. την πόζα ξίδη - λάδι ...

Αργότερα μάλλον μεγάλωσαμε ... λιγουλάκι πάντα ! και το βάρος άρχιζε να γίνεται αβάσταχτο ... έτσι Σταύρο;

Μη γελιέσται όμως καθώς η παραπάνω φωτογραφία είναι ένα φιάσκο!
Η φωτογράφος άφησε διακριτικά την μπάλα να φανεί κάτω απο τα πόδια μου. Πάντως νομίζω οτι ο σταύρος σχεδίαζε αυτά τα κόλπα για να λέμε τα πράγματα ώς έχουν.

Αργότερα καταφέραμε να βγούμε φωτογραφία σε μια νέα τεχνοτροπία με όνομα "κρατήσου απο το ετοιμόροπο τερματάκι της γειτονιάς"....

Λόγω ανταγωνισμού φυσικά με τα κορίτσια της οικογένειας (Ιωάννα , Μαρία ) καλέσαμε μεγάλες προσωπικότητες της γειτωνιάς να φωτογραφιθούν μαζί μας....

τελικά μάλλον νίκησαν εκείνες....

Anyway Ελπιζω να μάστε πάντα καλά και αγκαλιά!

Tο κόβω γιατί θα με καριδώσει ο αδερφός μου ...

ή η μαρία θα λέει : "Ωχ Τι έκανε πάλι το χαζό; "

Ά Μαρία ποιάσε πάλι την φωτογραφική.... Εσύ ξέρεις την τέχνη σου!

σας ζητώ ταπεινά συγνώμη....

Άγγελος