17/11/07

Hμέρα Πολυτεχνείου σήμερα και ένα σχετικό τραγούδι



Στίχοι: B. D. Foxmoor / Μιχάλης Μιτακίδης
Μουσική: Active Member

Γεννήθηκα και πήγα σχολείο πάνω στη Χούντα
με δασκάλους και παπάδες δοχεία συγκοινωνούντα,
ψυχές σαβανωμένες, θεόρατες σκιές
στου έθνους του αθάνατου τις μυρμηγκοφωλιές
Μαζική παραγωγή, κρέατα ντόπια στο τσιγκέλι,όμως, μας φύλαγαν εξόριστοι αγγέλοι
Ρόζοι στα παιδικά μας χέρια απ’ του δασκάλου το ξύλο
που έβγαζε μίσος στον εχθρό και περηφάνια στο φίλο
Η γραφή με το ζερβό άνοιγε τραύματα,
'ξομολογήσεις σε δοσίλογους παπάδες και θυμιάματα
Τα προσκοπάκια με τα μπλε σωβρακάκια
γινήκαν μπάτσοι που ξεσπούσαν σε προσφυγικά σπιτάκια
Είναι όλα ίδια, παππού, κι ας αλλάξαν όψη·
ντροπή μεγάλη στου σπαθιού την τρομερή την κόψη
που όσο κι αν κόψει κεφάλια, γλώσσες και χέρια
ποτέ του δε θα φτάσει να κόψει από τ’ αστέρια
Είναι όλα εδώ, παππού, τον ίδιο κύκλο κάνουν,
πλανιούνται οικτρά πως ποτέ δε θα πεθάνουν
Σκέψη κοινόχρηστη, θαμμένη σε τόπο επώνυμο
κι έτσι το χώμα που έχεις μπει, δεν είναι γόνιμο
Κάνε με σου 'χα πει μεγάλη μπόρα
να τους πνίξω όλους μέσα στη δικιά τους σαπίλα
Σου ‘ πα να με κάνεις δράκο
να σας φυλάω απ’ τους φασίστες, μονάχα εγώ
Πάντα σου ζήταγα να φτιάξεις ένα ασπρόμαυρο σακάκι
να φοράω με της Αυγής τα φύλλα
Παππού, μάθε με, σου 'λεγα για να τους τη σπάω,
να γράφω με το ζερβό
Είναι όλα ίδια, μαστρο Μίκη, ίδια γελάνε οι φοβισμένοι
Ίδιος ο λήθαργος, ίδιοι κι οι πλανεμένοι
Ίδια κι εύκολα το τίποτα ακόμα αλλάζει χρώματα
Ο χρόνος ράβει μ’ ίδια λόγια τα στριφώματα
Στα χώματα για λίπασμα οι πρώτοι νεκροί,
ζωντανοί οι πονηροί, βαλσαμωμένοι καιροί
Ίδια ακούνε οι γειτόνοι τη φωνή σου
Θα ξέχναγα ό, τι σκάρωσα για ένα κρασί μαζί σου
Στο ίδιο μέρος που ξερνάν, πάνε και στέκονται,
δεν αντιστέκονται, τα πάντα δέχονται, τα ίδια φίδια έρπονται
Αφορισμένοι οι άτακτοι κι οι πρόσφυγες
από τους άπληστους, νευρωτικούς αυτόχθονες
Ίδια όπως τ’ άφησες παππού, σφιχτά και αποπνικτικά,
ίδιο συμπεθεριό, ίδια ελαφρυντικά
Μάτια στραμμένα σ’ αποκλίνοντες κυκλώνες,
σάπιοι αιώνες με μπουντέλια αρχαίες κολώνες
Τρελοί χειμώνες, κι αυτή εδώ η πιο παράξενη ράτσα
κάνει την ίδια ειρωνική και βαριά γκριμάτσα
- δήθεν καπάτσα, τη βλέπω, και την είδες από παιδί·
ψάχνω ό, τι έψαχνες μια πορφυρένια γη
Κάνε με σου 'χα πει μεγάλη μπόρα...
Σου 'πα να με κάνεις δράκο...
Πάντα σου ζήταγα να φτιάξεις ένα ασπρόμαυρο σακάκι
να φοράω με της Αυγής τα φύλλα
Παππού, μάθε με, σου 'λεγα να τους τη σπάω,
μάθε με να γράφω με το ζερβό

15/11/07

Ο Internet Explorer για Linux και πολλαπλές εκδόσεις

Ο Internet Explorer για Linux

Αν είστε web designer ή developer και θέλετε να τρέξετε τον Internet Explorer για να δείτε πως θα εμφανίσει την δουλειά σας ένας καλός τρόπος να εγκαταστήσετε τον Internet Explorer γιa Linux είναι μέσω του wine (http://en.wikipedia.org/wiki/Wine_%28software%29)
Δείτε λοιπόν αυτό το πακέτο (Wine4Lin) και οδηγίες για εγκατάστασή του Internet explorer σε εκδόσεις IE6 - IE5.5 ή IE5
http://www.tatanka.com.br/ies4linux/page/Installation
Φυσικά αυτά τα κάνει εύκολα και το Crossover Office http://www.codeweavers.com/

Πολλαπλές Εκδόσεις στο ίδιο μηχάνημα
Αν πάλι είστε windows user και θέλετε πολλαπλές εκδόσεις του Internet explorer για να δείτε διαφορές μεταξύ των διαφορετικών εκδόσεων δείτε εδώ:
http://tredosoft.com/Multiple_IE
Επίσης μπορείτε να τρέχετε στο ίδιο μηχάνημα IE6 και IE7
http://tredosoft.com/IE7_standalone

Συνδυασμός
Φυσικά μπορείτε να εγκαταστήσετε το Multiple IE στο Linux και να έχετε πολλαπλές εκδόσεις του Internet Explorer στο Linux
Επιτέλους λιγότερο μπέρδεμα με τα windows απλά για όσους δεν θέλουν να ξαναbootάρουν σε αυτά.... και να συνεχίσουν ήρεμα την μέρα τους... με τον firefox , να κερδίσουν χρόνο και να κάνουν την δουλειά τους. ;)

4/11/07

Οδοιπορικό στις αναμνήσεις

Από μικρά παιδάκια ο αδερφός μου Σταύρος και εγώ πέσαμε στην παγίδα της (φυσικά μεγαλύτερης αδερφής μας) Μαρίας ... η παγίδα ήταν να μας φωτογραφίζει ! Παγίδα διότι η ίδια δεν φωτογραφιζόταν σχεδόν ποτέ!

Έτσι από πολύ μικρά μας φωτογράφιζε σε συγκεκριμένη πόζα όπως θα καταλάβετε παρακάτω .....

Ο Σταύρος με έπαιρνε αγκαλιά!



Μία φορά είχε συμβεί το αντίθετο ( εγώ έπαιρνα αγκαλιά τον Σταύρο ) αλλά η φωτογραφία μάλλον θα λογοκρίθηκε ως πολύ ανατρεπτική! Βλέπεται αυτή η πόζα δεν είναι και πολύ ανατρεπτική θυμίζει κάτι απο γάμο....

Πάντως βλέποντας τις φωτογραφίες πρέπει να παραδεχτώ ότι με κάνουν να πεθαίνω στα γέλια .... όπως πχ. έτσι που με πιάνει ο Σταυρός φαίνεται λες και γαργαλιέμαι .... στην ουσία με γαργαλάει....

Σύντομα η μόδα αυτή πήρε εκτάσεις ... αδιανόητες!

Έρχονταν άγνωστοι άνθρωποι απο όλα τα μέρη της γής να με πάρουν αγκαλία εδώ είμαι με έναν αφρικάνο (Ηλίας ) και έναν εθελοντή πελεκάνο (Γιάννης)



Έτσι με αυτές τις συναναστροφές μάθαμε νέα κόλπα ... π.χ. την πόζα ξίδη - λάδι ...

Αργότερα μάλλον μεγάλωσαμε ... λιγουλάκι πάντα ! και το βάρος άρχιζε να γίνεται αβάσταχτο ... έτσι Σταύρο;


Μη γελιέσται όμως καθώς η παραπάνω φωτογραφία είναι ένα φιάσκο!
Η φωτογράφος άφησε διακριτικά την μπάλα να φανεί κάτω απο τα πόδια μου. Πάντως νομίζω οτι ο σταύρος σχεδίαζε αυτά τα κόλπα για να λέμε τα πράγματα ώς έχουν.

Αργότερα καταφέραμε να βγούμε φωτογραφία σε μια νέα τεχνοτροπία με όνομα "κρατήσου απο το ετοιμόροπο τερματάκι της γειτονιάς"....

Λόγω ανταγωνισμού φυσικά με τα κορίτσια της οικογένειας (Ιωάννα , Μαρία ) καλέσαμε μεγάλες προσωπικότητες της γειτωνιάς να φωτογραφιθούν μαζί μας....


τελικά μάλλον νίκησαν εκείνες....


Anyway Ελπιζω να μάστε πάντα καλά και αγκαλιά!

Tο κόβω γιατί θα με καριδώσει ο αδερφός μου ...

ή η μαρία θα λέει : "Ωχ Τι έκανε πάλι το χαζό; "


Ά Μαρία ποιάσε πάλι την φωτογραφική.... Εσύ ξέρεις την τέχνη σου!

σας ζητώ ταπεινά συγνώμη....

Άγγελος